Chorwacja to nie tylko plaże, zakręty czy urwiste zbocza. W samym sercu tego kraju znajdują się góry Velebit z dwoma pięknymi wąwozami - Małą i Wielką Paklenicą.

Jeśli masz ochotę przeżyć w Chorwacji coś więcej niż plażowanie i picie drinków z palemką, weź pod uwagę szlak w górach. Nie martw się, trasa jest bardzo łatwa, o nie za dużym nachyleniu, ale za to bogata w przepiękne widoki.

PODSTAWOWE INFORMACJE

O WIELKIEJ PAKLENICY

Park Narodowy Paklenica oferuje 150 km ścieżek. Najczęściej turyści wybierają wędrówkę większym kanionem, czyli Wielką Paklenicą. Szlak rozpoczyna się w Starigradzie, wystarczy kierować się ulicą Paklenicką.

Kanion ma długość 14 km. W najwęższym miejscu jego szerokość wynosi 50 m, w najszerszym 800 m.

My Wielką Paklenicę podziwialiśmy już przez kilka dni, siedząc na plaży w Starigradzie.

Wejście do parku jest płatne. Ceny biletów kształtują się następująco (2019 rok):

osoba dorosła:

- 60 kun - od czerwca do września

- 40 kun - marzec, kwiecień, maj, październik

- 20 kun - pozostałe miesiące

dziecko 5-14 lat

- 30 kun - od czerwca do września

- 20 kun - marzec, kwiecień, maj, październik

- 10 kun - pozostałe miesiące

dziecko 14-18 lat oraz studenci:

- 40 kun - od czerwca do września

- 25 kun - marzec, kwiecień, maj, październik

- 15 kun - pozostałe miesiące.

Więcej szczegółów znajdziesz tutaj: https://www.np-paklenica.hr/en/.

NO TO W DROGĘ!

Do parku wjeżdżasz samochodem. W pewnym momencie drogę zamykają szlabany. Tam też znajdują się kasy. Po kupnie biletu (otrzymujesz też mapkę w języku polskim) zostajesz przepuszczony. Widzisz zaparkowane po dwóch stronach ulicy samochody. Staraj się zaparkować jak najbliżej wejścia na szlak.

Najlepiej przyjechać tutaj rano, nie ma tak wielu ludzi i jest szansa, że zdążysz zobaczyć wszystko, co zaplanowałeś.

Zabierz ze sobą kurtkę lub bluzę, wygodne buty, picie, jedzenie, i ruszaj!

Początek szlaku na Wielką Paklenicę

Tutaj na pewno wpadną ci w oko wspinacze, którzy zmagają się z niemalże prostą kamienną powierzchnią.

Kanion robi wrażenie już od początku trasy, ponieważ stajesz pomiędzy wysokimi ścianami skalnymi. Trochę to klaustrofobiczne👀

Dalej poruszasz się zgodnie z oznaczeniami. Trasa nie ma zbyt wielu rozgałęzień, także trzymanie się właściwej drogi jest naprawdę proste. Masz jeszcze trochę czasu, żeby zdecydować, jakim szlakiem chcesz podążać, ponieważ początek jest dla wszystkich tras wspólny.

Na samym początku drogi znajduje się bunkier Josipa Broz Tito. Miał on chronić mieszkańców okolicznych miejscowości w przypadku inwazji Związku Radzieckiego.

A mówiłam już, że w tym kanionie nagrywany był film "Winnetou"? Idąc, wyobrażaliśmy sobie niektóre kadry. No i wypatrywaliśmy czerwonoskórego z pióropuszem 😁

W kilku miejscach rozstawione są tabliczki, które informują o tym, że w danym miejscu były nagrywane kadry do "Winnetou"

Idziesz bardzo wygodnym, kamiennym szlakiem. Podejścia są łagodne. Spora część trasy prowadzi po prostej ścieżce.

Przechodzi się obok zbiorników z wodą. Kto ma dzieci, doskonale wie, jak to się kończy 😉Woda ma przepiękny zielony kolor, jest krystaliczna.

W upalne dni jest to doskonałe miejsce do odpoczynku

Mija się mniejsze wodospady...

... i skałki wszelkiego rodzaju.

Drobne...

...średnie

...i te nieco większe!

W cieniu skał też można odpocząć

W pewnym momencie dochodzi się do kapliczki, przy której wędrowcy pozostawiają kamyczki, które ze sobą nieśli, obrazki, karteczki z modlitwami i inne przedmioty. Polskich akcentów jest tam sporo.

Smutne jest to, że i tutaj wykorzystuje się zwierzęta 😑Było nam ich naprawdę żal...

W jednym z zacienionych, zadrzewionych miejsc znajduje się kranik z wodą pitną. Warto tutaj uzupełnić zapasy. Jest tu też ławeczka, na której można odpocząć. My w tym miejscu dowiedzieliśmy się, że 126-metrowa jaskinia Manita Peć, do której zmierzaliśmy, jest już zamknięta. To zniechęciło nas do dalszej wędrówki.

W niedalekiej odległości od tego miejsca znajduje się ogromna polana, z której jest świetny widok na góry. My na tym etapie wędrówki się zatrzymaliśmy. Zrobiliśmy sobie piknik, po czym wróciliśmy tą samą drogą na parking. Droga powrotna zajmuje znacznie mniej czasu! W parku spędziliśmy ok. 5 godz.